Workers Solidarity Movement

Waarom is het klasseconcept zo belangrijk voor anarchisten? Waarom praten we voortdurend over klassen en klassenstrijd? Sommige van onze tegenstanders beschuldigen ons ervan in het verleden te leven. Ze beweren dat de arbeidersklasse een uitstervend ras is. Tenslotte zie je niet veel arbeiders meer in kolenjasjes, petten en zware laarzen. Dat probleem is dus uit de wereld, of niet? Nee, dat is het niet! Dus kunnen we deze domme karikaturen beter laten rusten en overgaan tot de orde.De moderne wereld, zoals de voorafgaande samenlevingen, bestaat niet uit één volk die meer met elkaar gemeen heeft dan wat ze verdeelt. Jammer genoeg is er niet zo'n éénheid, nog niet. In elk land bestaat er nog steeds een klassenverdeling van het volk die tegenstrijdige belangen hebben.

Klassen worden bepaald door hun verhouding m.b.t. de middelen van produktie, hun verhouding m.b.t. de fabrieken, machinepark, natuurlijke bronnen enz, waarmee de rijkdom van de maatschappij wordt gecreëerd. Hoewel er groeperingen zijn zoals kleine zelfstandigen en kleine boeren, zijn de grootste klassen die van de werkers en de bazen. Het is de arbeid van de werkende klasse die de rijkdom creëert. De bazen hebben het wettelijke eigendomsrecht van deze rijkdom en beslissen hoe deze wordt verdeeld door hun eigendomsrecht en controle over de produktiemiddelen.

Gestolen Lonen

Slechts een gedeelte van deze rijdom wordt teruggegeven. Sommige gedeelten worden betaald d.m.v. lonen, andere als "sociaal loon"(ziekenhuizen, scholen, openbare diensten enz). De rest wordt afgeroomd als winst. Maar arbeid creëert alle rijkdom. Een appel aan een boom is niets waard totdat iemand het van de boom plukt, kolen in de aarde hebben geen nut totdat iemand ze naar boven haalt. Wat wordt bedoeld met meerwaarde of winst zijn gestolen lonen.

De arbeidersklasse is tegenwoordig in de meerderheid in Ierland. Iedereen die werkt voor loon, salaris of commissie behoort hiertoe. Iedereen die zijn bekwaamheid als werk moet verkopen aan diegenen die de baas zijn. Het maakt geen verschil of je in een fabriek, kantoor, school, ziekenhuis of winkel werkt. Het maakt geen verschil of je werkt met je handen of met je hersens, of je een overall draagt of een driedelig pak, of je goed verdient of slecht.

Hoe zit het met de Werkelozen?

De werkelozen maken ook deel uit van de werkende klasse. Sociale uitkeringen worden uitbetaald aan diegenen die hebben gewerkt en aan potentiële arbeidskrachten die in de toekomst hun bekwaamheid zullen verkopen. Het is een voorwaarde dat iemand die zo'n uitkering krijgt," beschikbaar voor"en actief zoekend naar werk" is. Het is onnodig te vermelden dat de partners en kinderen van arbeiders ook deel uitmaken van deze klasse; alsmede de bejaarden.

De belangen van de arbeidersklasse (lonen, arbeidsomstandigheden, banen enz.) zijn in constant en onvermijdelijk conflict met die van de klasse van de bazen. Hun doel is het maximaliseren van de winst en verslaan hun tegenstanders ten koste van de arbeiders.

Nonsens

Iedereen die praat over sociaal deelgenootschap, over arbeid en kapitaal dat samenwerkt voor het heil van ons allen praat nonsens. De rechten en verdiensten die we hebben zijn het resultaat van een lange en bittere strijd. De bazen geven alleen zulke rechten en doen alleen concessies als ze daartoe gedwongen worden. In tijden van recessie, zoals nu, proberen ze de arbeiders te laten betalen voor de crisis, d.m.v. banenverlies, loonsverlagingen, verlagingen in de sociale uitgaven en overeenkomsten m.b.t. de produktie etc. Dit is een periodiek en onvermijdbaar produkt van het kapitalisme.

Hoewel het kapitalisme het volk onderdrukt op verschillende niveaus, ras en sekse, om er maar twee te noemen, is het de uitbuiting van onze arbeid die fundamenteel is voor het systeem. Het is op dit front waardoor de strijd voor een nieuwe maatschappij zal worden gewonnen of verloren. Als we dit aspect van ons leven terug kunnen winnen kan het systeem omvergegooid en ingeruild worden door een veel beter systeem.

Overname

De werkende klasse wordt gecentreerd in grote dorpen en steden. Op de werkvloer werken we samen met anderen. Iedereen heeft zijn eigen taak zodat de persoon werkzaam aan het volgende produktieproces zijn taak kan uitvoeren. In de openbare sector is het hetzelfde; in de ziekenhuizen, scholen en kantoren. Dit betekent dat de werkende klasse een capabele klasse kan zijn, niet slechts een rebellerende klasse tegen onrecht maar ook één die capabel is het systeem over te nemen en een maatschappij te creëren die de op de belangen van de arbeidersklasse geënt is.

Als klasse moeten we gezamenlijk denken en doen. Tijdens een staking heb je de steun nodig van je werkmaten en van de arbeiders werkzaam in de toeleveringsbedrijven. Individuele acties zullen ons niet ver brengen. We moeten samenwerken. Hetzelfde geldt voor de kolossale taak een nieuwe maatschappij te creëren. We kunnen geen verdeling maken tussen arbeiders in een fabriek en arbeiders op een kantoor. We werken samen als groep of helemaal niet. Deze collectieve geaardheid dat deel uitmaakt van onze klasse voorziet ons van de basis voor solidariteit en gemeenschappelijke hulp die we nodig zullen hebben om ons te ontdoen van de oude order en om een waarlijk vrije en gelijkwaardige maatschappij op te bouwen.

Potentieel voor Vrijheid

Maar, omdat iemand een arbeider is, wil dat niet zeggen, dat hij of zij zichzelf ook ziet als een arbeider, of zich de mogelijkheid tot verandering, welke de werkende klasse gezamenlijk bezit, realiseert. We weten allemaal dat er arbeiders zijn die denken dat ze dezelfde belangen hebben als hun bazen, of werkelozen die totaal gedemoraliseerd en totaal geïsoleerd raken van het idee te behoren tot de werkende klasse. En er zijn genoeg onwetende academici die nonsens rondbazuinen over een nieuwe "subklasse"en een "natuurlijk conflict" tussen degenen met een baan en degenen zonder een baan.

Klassebewustheid, het begrip van onze gezamenlijke belangen, en de potentie die we hebben voor een echte realistische verandering moet worden aangemoedigd en versterkt. Dit is één van de taken van een anarchistische organisatie.

De strijd tussen de klassen zal slechts ten einde komen wanneer de klasse van de bazen en de staat, welke hun voorrechtelijke positie beschermt, wordt omvergeworpen. Nationalisatie of staatscontrole van de produktie middelen zou geen eind maken aan de klassenmaatschappij.

Het zou simpelweg de vervanging van individuele kapitalisten door een bureaucratisch staatskapitalisme betekenen. Net als hun voorgangers zouden zij het voor het zeggen hebben en zouden het laatste woord hebben over de verdeling van de rijkdom die we creëren. Of ze het leuk vinden of niet, het zou een logisch gevolg zijn van de staatspolitiek van de Workers Party, Sinn Fein en de Labour Left.

De Weg naar Vrijheid

Alleen onmiddellijke controle en management van de produktie door de werkende klasse zelf kunnen een eind maken aan de klassenverdeling. Een klasseloze maatschappij is niet mogelijk zonder dit.

Iedereen die wordt geraakt door een besluit zou een stem moeten hebben bij het nemen van de beslissing. De produktie in een anarchistische maatschappij zou worden gerealiseerd door een gekozen arbeidersraad op elke werkvloer. Planning op hoger niveau zou afhangen van de overeenstemming van de afgevaardigden van de raden. Afgevaardigden die afhankelijk zullen zijn van een mandaat van hun leden en onmiddellijk van hun functie verheven kunnen worden als ze niet aan hun plicht voldoen waarvoor ze gekozen zijn. In zo'n maatschappij zou de rijkdom worden gecreëerd en verdeeld worden ten gunste van iedereen. Ze zou geen elite van werkgevers of leiders zijn. Dit is de noodzakelijke voorwaarde voor werkelijke vrijheid.